Qeyri-adekvat baş mühasibin qeydləri (1-ci hissə)

Oxunma sayı: 527

Qeyri-adekvat baş mühasibin qeydləri: niyə biz hələ də mühasibik və ya peşənin sevincləri barədə

1-ci hissə

Biz niyə mühasib işləyirik? Hazırkı şəraitdə bu peşə mazoxizmin bir növünə çevrilmişdir: qüvvədə olan qanunvericilik daim dəyişir və onun təkmilləşdirilməsi üçün son hədd yoxdur. İlllik, rüblük, aylıq olaraq verilməsi zəruri olan hesabatların sayı həndəsi silsilə ilə artır – və yalnız buna vaxt çatdırmaq qalır. Hesabat dövrləri arasında isə vergi müfəttişlərinin tələb və soğularına cavab verməlisən. Gəlin, etiraf edək ki, belə bir əməyin müqabilində ödənilən əmək haqqı da adekvat deyil. Bu bizim nəyimizə lazımdır?

Şəxsən məni çox vaxt bütün bunları tərk etmək və evlərin idarə olunması ilə bağlı ixtisasa yiyələnmək fikirləri məşğul edir. Xüsusilə də qanunvericilərin növbəti dəfə hansısa dəyişiklər üzərində “çalışmalarını” eşitdikdə tüklərim biz-biz olur. Bütün bunların üzərinə işəgötürənlərin bir nəfər kimi nəsə qəribə istəklərini də əlavə etmək lazımdır. Hər bir uğursuz şeyə görə cərimə sanksiyalarının böyük bir siyahısını gördükdə isə artıq susuram.

Bəs, biz niyə buranı tərk etmirik?

1C. Mühasibatlıq həyatı fiskal orqanlar tərəfindən əziyyətlərə qatlaşan moskvalı baş mühasib Lena Mixalevanın qeydlərini dərc edib.

Mən baş mühasib vəzifəsində çoxdan işləyirəm – hərdən mənə gəlir ki, bu qədər heç yaşamaq mükün deyil. 8 müxtəlif şirkətlərdə, müxtəlif rejimlərdə və çox müxtəlif rəhbərlərlə işləyirəm.

Keçmiş həyatımda təbiət elmləri ilə məşğul olduğum üçün fərqli insanların davranış və qavrayışının xüsusiyyətləri məndə canlı maraq doğurur.

Mənim direktorlarım arasında bir-birinə bənzəyən ikinci birisi yoxdur.

Biri bütün mühasibatlığı mənim üzərimə yüklədikdən sonra rahatlamışdı – təki mən onun işinə mane olmayım. İkincisi əksinə, mənim etdiyim hər bir işlə maraqlanırdı, əvəzimdən Vergi Kodeksi ilə mübahisə edirdi və büdcəyə ödənilən hər bir qəpiyə görə mənim başımı qoparmağa hazır idi.

Hələ də donquldamağı bacardığıma görə utancaqlıq hissi keçirirəm. Lakin, artıq susmaq çox çətindir.

Mənim qeydlərim – debeti kreditdən fərqləndirən hər bir kəsə tanış olan bizlərin sevincləri və problemləri barədədir.

Birincisi, bu qədər illərimi mühasibatlığa verdikdən sonra əlimi ürəyimə qoyub başqa bir ixtisasa, özü də tamamilə yad birinə yiyələnmək, nəsə düzgün alınmır. Ali məktəbdə neçə illər ərzində aldığın təhsili, ixtisasartırma kurslarını, tər və əzm sayəsində əldə etdiyin təcrübəni bir anda yoxluğa çevirməyə təəssüflənirsən.